مقاله حاصل از پژوهش مشترک دکتر محمد چهکندی عضو هیئت علمی گروه شیمی دانشگاه حکیم سبزواری و دکتر محبوبه زارگزی پژوهشگر پسا دکتری گروه شیمی دانشگاه فردوسی مشهد در مجله معتبر Journal of Hazardous Materials منتشر شد.

 دکتر چهکندی در خصوص این پژوهش به روابط عمومی دانشگاه گفت: مصرف دارو های آنتی بیوتیک در دنیای مدرن، راه حل درمان بسیاری از بیماری هاست، اما دفع آنها از طرق مختلف (مصرف روزمره بشر، کارخانجات تولید دارو و ….) به درون آب و فاضلاب، مشکلات فراوانی در پی خواهد داشت.

 وی افزود: مهمترین مشکل نشر آنتی بیوتیک ها مانند آموکسی سیلین، دیکلوفناک و …. درون آب های سطحی و زیر زمینی، عدم دسترسی به آب سالم و بهداشتی می­باشد. از اینرو، تحقیقات بسیاری بر روی حذف یا تخریب این آلاینده ها از آب انجام شده است.

 عضو هیات علمی گروه شیمی دانشگاه حکیم سبزواری با اشاره به اینکه روش های موجود مانند جذب، ازون دهی و استفاده از نور ماورا بنفش، مزایا و معایبی دارند که گاها معایب بر مزایا غالب است، ادامه داد: برای مثال روش جذب، انتقال آلاینده از فاز مایع به فاز جامد صورت می­گیرد که در واقع تولید آلودگی ثانویه می­کنند.

 وی با تاکید بر اینکه روش های اکسایش پیشرفته که از نانوکاتالیزورهای نوری نوین و نور خورشید به عنوان منبع نور استفاده می کنند بطور چشمگیری مطرح هستند، افزود: در این  کار آزمایشگاهی، هدف تهیه فیلم های نازک حساس به نور مرئی به کمک روش­های جدید الکتروشیمی بر پایه ترکیب­های بیسموت بوده و بررسی کاربرد آن­ها در تخریب آنتی بیوتیک آموکسی سیلین می­باشد.

 دکتر چهکندی خاطرنشان کرد: نتیجه های بدست آمده این ترکیب­ را به عنوان کاندید موثر در پاکسازی محیط­های آلوده داروئی معرفی می کند. ماحصل این پژوهش­، پذیرش و چاپ مقاله با عنوان ذیل در ژورنال معتبر    Journal of Hazardous materials با ضریب تاثیر۷٫۶۵ که جزء ۱۰ درصد مجلات حوزه محیط زیست است، می­ باشد.

لینک مقاله:

https://www.sciencedirect.com/science/article/abs/pii/S0304389419318047