در قالب قرارداد ارتباط با جامعه بین شرکت توسعه معادن کرومیت کاوندگان بنا و دانشگاه حکیم سبزواری “شناسایی و ارزیابی تنوع جوامع ماکروبنتوزی در رودخانه های کال چناری، کاهدان و یوسف آباد شهرستان جوین “به دکتر حسن ملوندی عضو هیات علمی  دانشکده جغرافیا و علوم محیطی دانشگاه حکیم سبزواری سپرده شد.

مجری این طرح در خصوص این قرارداد به روابط عمومی دانشگاه گفت:  اطلاع از اهمیت و ارزش تنوع زیستی در بوم سازگان ها و نقش غیر قابل انکار آن ها در توالی و تواتر بوم سازگان فوق العاده ارزشمند است. بی شک از دست دادن هر یک از گونه های گیاهی یا جانوری، خسارت جبران ناپذیری بر مردم منطقه و حتی خیلی فراتر از آن به همراه خواهد داشت. از این رو حفاظت و حمایت از تمامی گونه های موجود می تواند مانعی در راه وقوع خسارات جبران ناپذیر باشد. اهمیت مطالعه تنوع از این جهت است که گویی بقای انسان وابسته به حفظ تنوع زیستی است. به طوریکه در یک اکوسیستم هر چه تنوع گونه ای بیشتر باشد زنجیره های غذایی طولانی تر و شبکه های حیات پیچیده تر و در نتیجه محیط پایدارتر و از شرایط خود تنظیمی بیشتری برخوردار می باشد. بنابراین تنوع زیستی هر منطقه را می توان به عنوان کلید پایداری و سلامت محیط زیست طبیعی آن منطقه به حساب آورد.

عضو هیات علمی دانشگاه حکیم سبزواری افزود: اما متاسفانه در دهه های اخیر، کاهش تنوع گونه ای و حتی انقراض برخی گونه ها به واسطه فعالیت های بشری شدت گرفته است و این مسئله در مورد گونه های ساکن در رودخانه ها بیشتر مشهود و قابل لمس است. بنابراین در مطالعه اکوسیستم رودخانه ای شناسایی و بررسی موجودات زنده و شاخص های زیست محیطی آن بیشتر مورد توجه می باشد. لازم به ذکر است با توجه به اینکه در مورد تنوع گونه ای و ماکروبنتوزهای رودخانه های شرق و مرکز ایران اطلاعات اندکی وجود دارد و همچنین با توجه به تهدیدات فزاینده حیات این گونه ها در محیط های گرم و خشک و تاثیرات منفی برخی از معادن بر اکوسیستم های رودخانه ای؛ برررسی و ارزیابی این مسئله در غرب خراسان رضوی به بنده سپرده شده است. همچنین می توان اشاره کرد که با تکمیل این تحقیق، از آن می توان به عنوان طلایه دار تحقیقات مشابه نام برد و بهره گرفت.

دکتر ملوندی هدف اصلی از اجرای این طرح را در وهله اول شناسایی جوامع درشت بی مهرگان کف زی و ماکروبنتوزها و در گام بعدی بررسی و ارزیابی وضعیت تنوع گونه ای این موجودات و سپس در گام نهایی قابلیت استفاده از آن ها به عنوان شاخص بیولوژیکی در تعیین وضعیت اکوسیستم های رودخانه ای منطقه عنوان نمود.