گروه زبان و ادبیات فارسی دانشگاه حکیم سبزواری با همکاری انجمن علمی ترویج زبان و ادب فارسی ایران(شعبهٔ خراسان)، انجمن ایرانشناسی و انجمن علمی زبان و ادبیات فارسی، اقدام به برگزاری سلسله نشست های بینارشته ای مطالعات ترجمه کرده است که تا کنون دو نشست از این سلسله نشست ها با حضور استادان و پژوهشگران حوزهٔ ترجمه برگزار شده است.

در نشست نخست از این سلسله نشست ها که ۲۳آبان ۱۴۰۱ در تالار اسرار دانشگاه حکیم سبزواری برگزار شد، دبیر نشست، دکتر علی صادقی منش (عضو هیأت علمی گروه زبان و ادبیات فارسی)، به ارائهٔ تاریخچه ای از نهضت های ترجمه در ایران و تأثیرات آن بر فرهنگ ایران و ادبیات فارسی پرداخت. سخنران نخست این نشست، دکتر مهیار علوی مقدم(عضو هیأت علمی گروه زبان و ادبیات فارسی) با مطرح ساختن ترجمه در بستر مطالعات تطبیقی و با اتکا به نگرشی هرمنوتیکی، به واکاوی امکان تأویل های متعدد از متن پرداخت و نظریات نوین این حوزه را مطرح کرد.
دکتر سیدمهدی نوری کیذقانی(عضو هیأت علمی گروه زبان و ادبیات عربی) نیز نکاتی کلیدی پیرامون ترجمه از عربی به پارسی و مهارت های لازم در این عرصه ارائه کرد.
نشست دوم، ۷آذر۱۴۰۱ در تالار اسرار دانشگاه حکیم سبزواری برگزار شد و دبیر نشست، جناب آقای سید علی علوی(دانشجوی دکتری ادبیات حماسی) ، ضمن ارائهٔ توضیحاتی پیرامون سنت های ترجمه و معرفی مترجمان برجسته ایران، از سخنران نخست، جناب آقای محمد علی کوثری (ناشر، مترجم و مدیرعامل گروه آموزشی باتیس) برای سخنرانی پیرامون دو سنت ترجمهٔ ادبی در ایران دعوت کرد.
آقای محمدعلی کوثری پس از تعریف سنت ترجمه و نگاه و رویکرد مترجمان در اعصار مختلف به ترجمه، اضافه نمود که در ایران دو سنت ترجمه در کار هستند: یکی سنتی که پیشگامان ترجمه در دورهٔ قاجار آن را بنا نهادند و
ادامه دهندگان راه پیشگامان در دهه های بیست تا پنجاه آن را به کمال رساندند و دیگری سنتی که پس از انقلاب شکل گرفته است. وی هم چنین با اشاره به این نکته که این دو سنت براساس دو پارادایم متفاوت شکل گرفته است، پس از توصیف این دو پارادایم، ویژگیهای هریک از دو سنت را به تفصیل توصیف کرد. سخنران دوم نشست، سرکار خانم صبا کرمی(مترجم و دانشجوی دکتری زبان و ادبیات فارسی) به بررسی بایستگی ترجمهٔ شاهکارهای ادبی جهان پرداخت. از جملهٔ ضرورت های ترجمه شاهکارهای ادبی آن است که گاه ترجمهٔ این آثار، مضامین نویی را پدید می آورد که باعث رشد و تعالی ادبیات در سطح کلان و جهانی می شود و گاه باعث غنای فرهنگی می شود و نقص ها و ضعف های فرهنگی را تا حدودی تعدیل می کند. ترجمه ی آثار خوب، باعث تولید علم و دانش و آگاهی می شود.

 
این سلسله نشست ها با استقبال گستردهٔ استادان و دانشجویان مواجه شد و در پرسش و پاسخ و گفت و گوی حاضران در پایان هر نشست، گمانه های ارزشمندی مطرح گشت که بی گمان می تواند برانگیزانندهٔ پژوهشگران به تحقیقات بینارشته ای نوین باشد.