ساخت زیست حسگر الکتروشیمیایی حساس به هیدروژن پراکساید
***
پژوهشگران دانشگاه حکیم سبزواری و دانشگاه مازندران با تولید یک نوع نانوکامپوزیت از نانوذرات مغناطیسی اکسید آهن، موفق به ساخت زیست حسگر الکتروشیمیایی حساس به هیدروژن پراکسید شدند. سازگاری بالا، گزینش پذیری، حساسیت و هزینه کم، عدم نیاز به مراحل دشوار پیش آماده‌سازی و عدم تخریب نمونه از جمله مزایای این کار تحقیقاتی است.
نارسایی‌های قلبی میزان هیدروژن پراکسید را در بافت‌های بدن افزایش میدهند که به لایه داخلی شریان‌ها آسیب می‌رساند و سبب لخته شدن خون و سکته‌های قلبی و مغزی می‌گردد.
.
.
دکتر مهدی بقایری استادیار بخش شیمی دانشگاه حکیم سبزواری، در مورد اهمیت این تحقیقات افزود: «علاوه بر نیاز به تشخیص میزان غلظت هیدروژن پراکسید جهت پیشگیری از بیماری‌های قلبی عروقی، نیاز به اندازه‌گیری مقدار پروکسید هیدروژن در آب باران برای تهیه یک آب قابل شرب، احساس میشود. زیرا در برخی از کشور‌های جهان نظیر استرالیا به علت کمبود منابع زیر زمینی آب، استفاده از آب باران به منظور تأمین بخشی از آب شرب مورد نیاز مردم مرسوم شده است. این ماده، به عنوان اکسید کننده‌ای قوی، عامل برخی واکنش‌های تولید‌کننده رادیکال‌های آزاد و فلزات در تروپوسفر جو زمین است. بنابراین مقدار پراکسید هیدروژن موجود در آب باران به نوعی بیان‌کننده میزان سمیت، انحلال، زیست سازگاری و حتی میزان نسبی فلزات موجود در آب باران است. با توجه به موارد مطرح شده لزوم بررسی میزان معمول پراکسید هیدروژن حل شده در آب پیش از ورود به محیط زیست و یا حتی مصارف خانگی ضروری به نظر می‌رسد.»
در این کار تحقیقاتی، در ابتدا نانوذرات مغناطیسی اکسید آهن به روش هم رسوبی شیمیایی از نمک‌های آهن ۲ و ۳ سنتز شد. سپس از این نانوذرات مغناطیسی با درصدهای وزنی مختلف جهت ساخت نانوکامپوزیت پلی فوران@Fe3O4 با روش پلیمریزاسیون اکسیداسیون شیمیایی در محل تحت امواج فراصوت و در دمای محیط استفاده شد. در قسمتی دیگر از این کار خواص آنتی اکسیدانی نانوکامپوزیت نیز مورد بررسی قرار گرفت و در نهایت از نانوکامپوزیت الکترومغناطیسی تهیه شده به عنوان یک بستر تثبیت‌کننده برای هموگلوبین جهت کاربرد در زیست حسگرهای الکتروشیمیایی استفاده شد.
نتایج این کار تحقیقاتی که با تلاش دکتر مهدی بقایری، دکتر مسلم منصورلکورج (استاد شیمی پلیمر دانشگاه مازندران) و احسان نظرزاده زارع (دانشجوی سال چهارم دکتری شیمی پلیمر دانشگاه مازندران) صورت گرفته است، در مجله Sensors and Actuators B: Chemical (جلد ۲۰۲، ۳۱ اکتبر سال ۲۰۱۴، صفحات ۱۲۰۰ تا ۱۲۰۸) منتشر شده است.
http://www.sciencedirect.com/science/article/pii/S0925400514007084