مصاحبه با دکتر امیررضا عسکری جوانترین عضو هیات علمی دانشگاه حکیم سبزواری درخصوص فرصت مطالعاتی ایشان در دانشگاه صنعتی مارکه (Università Politecnica delle Marche) کشور ایتالیا .
* با سلام و تشکر از وقتی که در اختیار ما قرار دادید،لطفا معرفی کوتاهی از خود و سوابق تحصیلی خود داشته باشید.
سلام. من هم متقابلاً از شما بابت برنامه ریزی و انجام این مصاحبه تشکر می کنم. امیر رضا عسکری هستم و در حال حاضر استادیار گروه مهندسی مکانیک دانشگاه حکیم سبزواری. تحصیلات دوره متوسطه ام را در دبیرستان استعدادهای درخشان سبزوار، شهید بهشتی، با کسب معدل کل ۱۹/۸۸ و رتبه نخست گذرانده و با اخذ رتبه ۵۴۲ در کنکور سراسری سال ۱۳۸۶ وارد دوره کارشناسی مهندسی مکانیک در دانشگاه فردوسی مشهد شدم. اینجانب هرسه مقطع تحصیلی کارشناسی، کاشناسی ارشد و دکترا را به ترتیب در هفت، سه و شش نیمسال تحصیلی در دانشگاه فردوسی مشهد با معدل های ۱۷/۷۷، ۱۹/۳۹ و ۱۹/۶۹طی نمودم. همچنین تاکنون موفق به انتشار بیش از ۳۰ عنوان مقاله در مجلات معتبر آی آس آی، علمی پژوهشی و همایشهای بین المللی داخل و خارج از کشور شده و افتخارات فارغ التحصیل برتر دوره ی کارشناسی ارشد، دانشجوی دکترای صاحب استعداد برتر و همچنین فارغ التحصیل برتر دوره دکترا را طی سال های ۱۳۹۲ تا ۱۳۹۵ از طرف بنیاد ملی نخبگان کسب نموده ام. همچنین مفتخر به اخذ عنوان پژوهشگر برتر دانشگاه فردوسی مشهد در سال ۱۳۹۴ شده و رساله ی دکترای اینجانب نیز موفق به دریافت عنوان برترین رساله ی دکتری کشور در حوزه ی ارتعاشات در سال ۱۳۹۵ از طرف انجمن اکوستیک و ارتعاشات ایران گردید. بنده از بهمن سال ۱۳۹۵ نیز با حسن اعتماد همکاران خوبم در گروه مهندسی مکانیک و مسئولین دانشگاه حکیم سبزواری به عنوان جوانترین عضو هیأت علمی در این دانشگاه مشغول به کار شدم.
*با توجه به گذراندن فرصت تحقیقاتی در خارج از کشور، لطفا درباره این فرصت، کشور و دانشگاه، مباحث مطرح شده، اساتید همکار و نتایج بدست آمده توضیح دهید؟
من در تابستان گذشته به دعوت پروفسور Stefano Lenci که ادیتور مجله ی وزین European Journal of Mechanics-A/solids نیز هستند جهت گذراندن دوره فرصت مطالعاتی کوتاه مدت در دانشگاه صنعتی مارکه (Università Politecnica delle Marche) سفری به کشور ایتالیا داشتم. با توجه به کاربرد فراوان سیستمهای میکروالکترومکانیکی در طراحی حسگرهای ضربه با دقت بالا، موضوع اصلی مورد بحث در این دوره بررسی پاسخ میکروسیستمهای الکترومکانیکی صفحه های تحت ضربه مکانیکی بود. شایان ذکر است این پژوهش که در حال حاضر مشغول به نگارش مقاله حاصل از آن نیز هستیم، با استفاده از رهیافت تحلیل نوسانات غیرخطی سیستم های چند درجه آزادی انجام گرفت. چرا که این نگاه جدید و جامع، امکان گسترش بازه ی پاسخ دهی میکروحسگرها را بیش از پیش فراهم می سازد. لازم به ذکر است در راستای این پروژه، کورس کوتاه مدتی در زمینه ی دینامیک غیرخطی سیستم های چند درجه آزادی به همراه چند سخنرانی در زمینه ی کاربرد میکروحسگرهای فوق دقیق ضربه در سیستم ایربگ خودروها برای دانشجویان دوره دکترا نیز در دانشگاه صنعتی مارکه ارائه شد. قابل ذکر است هزینه این دوره از طرف وزارت تحصیلات، دانشگاه ها و تحقیقات ایتالیا (Ministero dell’Istruzione, dell’Università e della Ricerca) به میزان ۳۰۰۰ یورو ماهیانه جهت هزینه های اقامت علاوه بر پوشش کامل هزینه های بیمه و رفت و آمد تأمین شده بود.
*این چندمین فرصت تحقیقاتی شما بود؟
فرصت مطالعاتی تابستان گذشته اولین فرصت مطالعاتی بنده به عنوان استادیار گروه مهندسی مکانیک دانشگاه حکیم سبزواری بود. هرچند در گذشته با پروفسور Romesh C. Batra در دانشگاه صنعتی ویرجینیا در ایالات متحده آمریکا (Virginia Polytechnic Institute and State University) نیز همکاری داشته ام.
* لزوم استفاده اساتید دانشگاه از فرصت های تحقیقاتی خارج از کشور را چگونه تبیین می کنید؟
امروزه با توجه به محدودیت منابع مالی دانشگاه ها و صنایع داخلی، لزوم تمرکز بر گرنت های بین المللی جهت پیشبرد تحقیقات بر کسی پوشیده نیست. لذا همانطور که از اسمش نیز پیداست، فرصت های مطالعاتی واقعاً یک فرصت هستند برای مطالعه کردن، تجربه نمودن و دانش افزایی علاوه بر کسب منابع مالی خوب جهت پیشبرد تحقیقات که باید آنها را جداً مغتنم شمرد. خصوصاً فرصتهای کوتاه مدت که موجب استفاده بهینه از تعطیلات تابستان نیز می شوند. اگرچه سوای فرصتی که این دوره ها جهت تمرکز بر پروژه های تحقیقاتی در اختیار می گذراند، آشنایی با پژوهشگران، دانشگاه ها و آزمایشگاه های تحقیقاتی در سطح بین المللی مولد ایده هایی نوین جهت استفاده در پژوهشهای آتی هستند و به نوبه خود موجب افزایش کیفیت پژوهش ها و در نتیجه ی آن افزایش اعتماد به نفس پژوهشگران داخلی شده که بسیار ارزشمند است.
* چه پیشنهاداتی جهت ارتقای پژوهش در دانشگاه دارید ؟
همانطور که مستحضر هستید، تغییرات اخیر نرخ ارز مشکلات عدیده ای در زمینه ی انجام فرصتهای مطالعاتی کوتاه مدت ایجاد کرده است. چرا که دریافت گرنت های بین المللی برای پژوهشهای کوتاه مدت به مراتب سختتر از دوره های طولانی مدت بوده و در بسیاری اوقات نیاز به استفاده از منابع داخلی جهت انجام آنها می باشد. لذا ضمن تشکر از مسئولین مربوطه جهت برقراری گرنت پژوهشی جهت انجام این دوره های کوتاه مدت، پیشنهاد می شود ایشان ساز و کارهایی جهت اختصاص گرنت داخلی به صورت ارزی داشته باشند تا این گرنت مستقل از تغییرات نرخ ارز باشد. یکی دیگر از مشکلات جدی در زمینه ی دریافت گرنت های بین المللی، عدم اتصال شبکه ی بانکی ایران یا در برخی مواقع اتصال ناقص آن به شبکه بانکی بین المللی است که انتظار می رود با ایجاد مسیری این مهم لااقل برای پژوهشگران، متخصصین و اساتید داخلی تسهیل گردد. همچنین پیشنهاد می گردد با توجه به ساز و کار بسیاری از گرنت های بین المللی، امکان استفاده از فرصتهای مطالعاتی طولانی مدت (فرصت هایی با دورهای تا حدود ۲ سال) بیش از پیش برای محققین داخلی فراهم شود. چراکه بسیاری از تحقیقات مستلزم حضور اساتید و محققان بیش از موعد معمول فرصتهای مطالعاتی طولانی مدت شش تا دوازده ماهه هستند.
حرف پایانی
در انتها از شما که صبورانه پای صحبتهای ما نشسته و خواسته های ما را به گوش مسئولین می رسانید؛ صمیمانه سپاسگزارم. جدای بحث فرصت مطالعاتی که دغدغه ها و پیشنهادات مربوط به آن پیشتر نیز ذکر شد، یکی از مهمترین مشکلاتی که اساتید و محققان دانشگاه حکیم سبزواری با آن روبه رو هستند، مشکل فضای بسیار محدود آموزشی و پژوهشی است. همانطور که مستحضر هستید، بدلیل کمبود فضا جهت اختصاص به دانشجویان ارشد و دکتری، اتاق اساتید محل انجام فعالیتهای آموزشی، پژوهشی و اخیراً فرهنگی دانشجویان نیز هست. به طوریکه علاوه بر جلسات با نمایندگان صنعت، به دلیل کمبود فضای آموزشی، حتی برخی کلاسهای دوره ی دکترا نیز در اتاق اساتید برگزار می شود. همچنین اساتید فعالیتی بیش از حضور معمول و مرسوم در ساعات اداری در اتاق های خود دارند؛ و به طور دقیق تر در اتاقهای خود زندگی می کنند. حال آنکه، حداقل در دانشکده فنی و مهندسی، اتاق بسیاری از اساتید به صورت دو نفره است. لذا در این راستا از مسئولین مربوطه علیرغم مشکلات و دغدغه های بی شمارشان، صمیمانه تقاضا دارم این مشکل جدی را هرطور شده حل نمایند. چراکه ارتقای هر دانشگاه در گروی فعالیتهای پژوهشی و صنعتی اساتید و محققان آن دانشگاه است، حال آنکه اولین شرط داشتن طرحی کاربردی و پژوهشی با کیفیت و حائز اهمیت، داشتن مکانی مناسب جهت تمرکز و انجام آن است.