در ادامه فرمودند ؛ حاج میرزا معصوم باز فرزند آسید ابراهیم بوده که ایشان کلا ساکن روستای کیذقان بوده است

اسید ابراهیم باز خودش فرزند میر معصوم نامی بوده  که ساکن شهرستان نیشابور  منطقه درود بوده اند که نمی دانم به چه علت به سبزوار مهاجرت وساکن  روستای کیذقان ششتمد میشوند

از طرف نسب پدری  قبل از ایشان را هیچ اطلاعی ندارم  معلوم نیست. اجداد مادری هم ساکن ناحیه فشتنق وباشنین سبزوار بوده اند ..

السید محمد حسن صبح روز سه شنبه بیست وهشتم رمضان المبارک  سال ۱۳۴۹ قمری  مطابق با بهمن ماه ۱۳۰۹ شمسی دو ساعت بعد از طلوع آفتاب  در شهرستان سبزوار  محله سرسنگ   کوچه ی گود انبار  در منزلی که پدر مکرمشان بصورت اجاره ای متصرف بودند متولد گردیده اند

هنوز شانزده روز از قدم نو رسیده نمی گذرد  که مادر مکرم حضرت اقا فاطمه بی بی  در عنفوان جوانی ودر سن بیست سالگی از دنیا میروند  وشیرینی تولد نور دیده  با غم واندوه  جانگاه فوت همسر منزل اسید میرزا مهدی را درهم می آمیزد

السید محمد حسن هنوز در آغوش گرم مادر آرام نگرفته  که  ان را از دست می دهد و در شانزده روزه گی از جانب مادر یتیم  وبی پناه میشود

بعد از فوت مادر افتخار شیر دهی ایشان بطور منظم نصیب دو زن میشود و اقا از سبب رضاع هم اکنون وابستگانی دارند البته به تناوب زنان دیگری هم   به ایشان شیر داده اند

این کودک خردسال وخانواده  هنوز درگیر غم واندوه فقدان مادر اند  که ده روز به یک سالگی السید محمد حسن پدر مکرمشان آسید میرزا مهدی  مرحوم به رحمت الهی میشوند

و حضرت اقا از جانب والدین کاملا یتیم میشوند  بعد از فوت پدر مکرم در سال ۱۳۱۰ شمسی جد مکرم پدری آقا سی ابراهیم شریعتمدار  عهده دار امور ایشان وکفالت او شده و ولایت شرعی خود را اعمال می کنند  و تا سن شانزده سالگی حضرت اقا در محیط ایشان وتحت نظر جد پدری رشد ونمو یافته وپرورش می یابند

در سن شانزده سالگی  اسید ابراهیم شریعتمدار هم به رحمت حق واصل ومرحوم میشوند و از سن هفده سالگی به بعد جد مادری ایشان آقای پیش نمازی متکفل امور ایشان میشوند  وتا وقت ازدواج واستقلال حضرت اقا در بیت اقای پیشنمازی بوده اند

تو گویی روزگار این قبیله را متکفل امور ایشان کرده به انها ماموریت داده که هربک به نحوی در خدمت ایشان باشند

و گویی والدین ایشان ماموریتی جز بدنیا اوردن ایشان نداشته اند که بعد از تولد ایشان دار فانی را وداع کرده اند

این سرگذشت پر هیجان وپر از راز وقصه وغصه  مرا به یاد این کریمه ی  الهی می اندازد  که

الم یجدک یتیما فآوی