متن ذیل توسط دوست فاضلم آقای آقا سید جواد موسوی نگاشته شد👇

به نام حق

 *(مردم داری حضرت آقا)*

یکی ازویژگیهای اخلاقی آیت الله علوی مردم داری این بزرگمرد بود چنانکه محبوبیت ایشان دربین اقشارجامعه وصنوف وطبقات مردم شاهداین مدعاست.

ایشان یکی ازمصادیق این آیه شریفه بودکه ( فَبِما رَحمَةٍ مِنَ اللَّهِ لِنتَ لَهُم وَلَو كُنتَ فَظًّا غَليظَ القَلبِ لَانفَضّوا مِن حَولِكَ

به برکت رحمت الهی، در برابر مردم‌ نرم و مهربان شدی! و اگر خشن و سنگدل بودی، از اطراف تو، پراکنده می‌شدند.)

آری بانگاه نافذ خویش بذرمحبت را در دلهای مخاطبانش میکاشت. مردوزن  پیروجوان  فقیر وغنی کارمند وکاسب رئیس و مرئوس و از هردستی مفتخربه ارادت داشتن نسبت به ایشان بودند. باورود به بیت شریفشان این بیت حافظ در ذهن آدمی تداعی میشد که :

هرکه خواهد گوبیا وهرچه خواهد گوبگو

کبرونازوحاجب ودربان بدین درگاه نیست

محترم شمردن مخاطب ازنگاه حضرت آقا شرط سنی و جنسیتی نداشت فقط تنها ملاک ایشان رعایت حدود و ثغور شریعت بود

لذا افراد با هر خط وفکری وحتی با هر عقیده یی مورد اقبال آقا واقع می شدند احترام به جوانان و نوجوانان وحتی کودکان به اندازه یی برایشان مهم بودکه احترام به پیران وسالخوردگان.

یادم هست در یکی از شبهای رمضان گروهی سی چهل نفری در محضرایشان بودیم ویکی ازدوستان با پسر ۶ ساله اش آمده بود پس ازملاقات نیم ساعته که جمعیت حاضر برای رفتن ازجا بلند شدند پسر کوچک ۶ ساله هنوز مشغول خوردن چایی بود فوراً استکان را گذاشت تا برخیزد

ناگهان حضرت آقا با توجه خاص خودش خطاب به پدراین کودک فرمودند:

شما بنشینید تا فرزندتان چایی خودرا میل کند و عده زیادی از دوستان به احترام نظر آقا با پدر این بچه همراهی کرده ودوباره نشستند تاکودک۶ساله چایی خودرا نوشیده وتمام کند.

چه درس بزرگی دراین آموزه اخلاقی نهفته بود وهزاران مورد دیگر از خصایص ایشان که در کتابت ما نمیگنجد.

کتاب فضل تورا آب بحرکافی نیست

که تر کنم سرانگشت و صفحه بشمارم