– خرمشهر سرزمین خرمی است که سرچشمه طراوت همیشگی ‏اش، سرخی شبنم ‏گونه قطرات خون است.

– خرمشهر سرزمین صبوری است که سنگفرش خیابان‏هایش به سرخی خون سرو قامتان دلیر میهن رنگین شده است.

– خرمشهر دروازه عبور سفیران عابدی است که با قطرات خون، وضوی عشق ساختند و به ملکوت پیوستند.

– خرمشهر مقر شاهدان شاهدی است که گواهشان ذکر یا حسین علیه ‏السلام بود و حضور جاویدانشان تجلی کربلایی دیگر.

– خرمشهر سرزمینی به وسعت آسمان است که سینه ‏های سوخته ‏ای را در آغوش گرم و سوزان خویش گرفته است که هر کدامشان در جوار قرب الهی مأوی گرفته ‏اند.

– خرمشهر، سرزمین « محمد جهان ‏آرا » است و « جهان ‏آرا »، سردار فاتح کربلای ایران.

– خرمشهر، سرزمین دروازه ‏های آسمانی است که از بی‏کرانه افق به سمت و سوی زمین گشوده شد و امواج گلوله و آتش خمپاره، مردان مرد را با خود به بی‏کران ابدیت روانه کرد.

– خرمشهر سرزمینی است که هر کوچه ‏اش، همچون شقایقی داغدار، قصه داغی بر سینه دارد؛ قصه شرحه شرحه فراق، قصه مظلومیت، قصه تجاوز و قصه …

– خرمشهر، معبر آسمانی مردان خداست؛ مردانی که در آرزوی همراهی قافله کربلائیان، آرام و قرار نداشتند.

– خرمشهر مقر شیردلانی است که جنگاور عرصه جهاد بودند و لبیک‏ گوی ندای لبیک.

– سلام و درودت باد، خرمشهر! آزادیت مبارک و آزادگیت جاویدان باد!