استاد درس : سرکار خانم نسرین شاکریان دانشجوی دکتری رفتار حرکتی دانشگاه فردوسی مشهد
امروزه علی رغم تغییرات عمیق فرهنگی و تغییر در شیوه هاي زندگی، بسیاری از افراد در مواجهه با مسائل زندگی فاقد توانایی هاي اساسی و لازم هستند و همین امر آن ها را در رویارویی بـا مسـائل و مشـکلات زندگی روزمره و مقتضیات آن آسیب پذیر نموده است. بنابراین براي غلبه بر مشکلات فردي و اجتماعی باید توانایی هاي روانی–اجتماعی افراد را بالا بـرد. یکـی از راه هـاي بـالا بـردن توانـایی هـاي افـراد، آمـوزش مهارت هاي زندگی به آنان است. مهارت های زندگی عبارتند از مجموعه ای از توانایی هایی که، زمینه سازگاری و رفتار مثبت و مفید را فراهم می آورند. این توانایی ها فرد را قادر می سازند مسئولیت نقش اجتماعی خود را بپذیرد و بدون لطمه زدن به خود و دیگران، به خواسته ها، انتظارات و مشکلات روزانه، به ویژه در روابط بین فردی، به شکل مؤثری روبرو شود. شواهد حاکی از آن است که برنامه هایی که به یادگیری مهارت های اجتماعی-عاطفی و مهارت های زندگی می پردازد، اگر در مدارس ابتدایی، راهنمایی و دبیرستان اجرا شود، می تواند تأثیر مثبتی بر سلامت روان داشته باشد و عوامل خطر برای مشکلات عاطفی و رفتاری در آینده را کاهش دهد. از آنجایی که اکثر مهارت های زندگی شامل مفاهیم انتزاعی است، کودکان و نوجوانان در ادراک این مفاهیم دچار مشکل هستند. بنابراین یکی از راه کارهای مفید جهت آموزش این مفاهیم ارائه آن ها در قالب بازی می باشد. بازی از طرفی یک فعالیت سازمان یافته است و از طرف دیگر اکثر دانش آموزان با علاقه مندی در آن مشارکت می کنند؛ ازین رو بازی می تواند یک زمینه خوب برای یادگیری مهارت های زندگی در کودکان و نوجوانان باشد. در همین راستا نادسن و همکاران (2020) اظهار داشتند فعالیت های ورزشی در مدارس فرصت یادگیری و رشد مهارت های زندگی در دانش آموزان را فراهم می کند و می تواند منجر به افزایش مهارت های زندگی در دانش آموزان شود.
بازی، ورزش و مهارت های زندگی
بازی، ورزش و مهارت های زندگی
استاد درس : سرکار خانم نسرین شاکریان دانشجوی دکتری رفتار حرکتی دانشگاه فردوسی مشهد
امروزه علی رغم تغییرات عمیق فرهنگی و تغییر در شیوه هاي زندگی، بسیاری از افراد در مواجهه با مسائل زندگی فاقد توانایی هاي اساسی و لازم هستند و همین امر آن ها را در رویارویی بـا مسـائل و مشـکلات زندگی روزمره و مقتضیات آن آسیب پذیر نموده است. بنابراین براي غلبه بر مشکلات فردي و اجتماعی باید توانایی هاي روانی–اجتماعی افراد را بالا بـرد. یکـی از راه هـاي بـالا بـردن توانـایی هـاي افـراد، آمـوزش مهارت هاي زندگی به آنان است. مهارت های زندگی عبارتند از مجموعه ای از توانایی هایی که، زمینه سازگاری و رفتار مثبت و مفید را فراهم می آورند. این توانایی ها فرد را قادر می سازند مسئولیت نقش اجتماعی خود را بپذیرد و بدون لطمه زدن به خود و دیگران، به خواسته ها، انتظارات و مشکلات روزانه، به ویژه در روابط بین فردی، به شکل مؤثری روبرو شود. شواهد حاکی از آن است که برنامه هایی که به یادگیری مهارت های اجتماعی-عاطفی و مهارت های زندگی می پردازد، اگر در مدارس ابتدایی، راهنمایی و دبیرستان اجرا شود، می تواند تأثیر مثبتی بر سلامت روان داشته باشد و عوامل خطر برای مشکلات عاطفی و رفتاری در آینده را کاهش دهد. از آنجایی که اکثر مهارت های زندگی شامل مفاهیم انتزاعی است، کودکان و نوجوانان در ادراک این مفاهیم دچار مشکل هستند. بنابراین یکی از راه کارهای مفید جهت آموزش این مفاهیم ارائه آن ها در قالب بازی می باشد. بازی از طرفی یک فعالیت سازمان یافته است و از طرف دیگر اکثر دانش آموزان با علاقه مندی در آن مشارکت می کنند؛ ازین رو بازی می تواند یک زمینه خوب برای یادگیری مهارت های زندگی در کودکان و نوجوانان باشد. در همین راستا نادسن و همکاران (2020) اظهار داشتند فعالیت های ورزشی در مدارس فرصت یادگیری و رشد مهارت های زندگی در دانش آموزان را فراهم می کند و می تواند منجر به افزایش مهارت های زندگی در دانش آموزان شود.