افزایش تاب‌آوری می‌تواند به کاهش خطر خودکشی کمک کند.
خودکشی نه تنها نتیجه مشکلات فردی است، بلکه تحت تأثیر عوامل اجتماعی و محیطی نیز قرار دارد. تحقیقات اخیر نشان می‌دهد که عوامل اجتماعی و محیطی نقش مهمی در بروز خودکشی دارند.
این عوامل می‌توانند شامل فشارهای اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی باشند که به طور مستقیم یا غیرمستقیم بر رفتار فرد تأثیر می‌گذارند.
با تقویت تاب‌آوری، می‌توان امید به زندگی را افزایش داد و خطر خودکشی را کاهش داد.
عوامل اجتماعی مؤثر بر خودکشی
– فقر و بیکاری: عدم دسترسی به منابع مالی و فرصت‌های شغلی می‌تواند افراد را در معرض خطر بیشتری قرار دهد.عدم دسترسی به منابع مالی و فرصت‌های شغلی می‌تواند تأثیرات عمیق و منفی بر زندگی افراد و جوامع داشته باشد. زمانی که افراد از منابع مالی کافی برخوردار نیستند، توانایی آن‌ها برای تأمین نیازهای اساسی مانند غذا، مسکن و بهداشت به شدت کاهش می‌یابد. این شرایط می‌تواند منجر به افزایش استرس و اضطراب در زندگی روزمره شود و به سلامت روانی افراد آسیب بزند.
علاوه بر این، عدم دسترسی به فرصت‌های شغلی مناسب می‌تواند باعث بروز احساس ناامیدی و بی‌اعتمادی در افراد شود. این موضوع نه تنها بر کیفیت زندگی فرد تأثیر می‌گذارد، بلکه می‌تواند موجب افزایش نرخ بیکاری و فقر در جامعه گردد. افرادی که شغل ندارند، معمولاً از آموزش و مهارتهای لازم برای ورود به بازار کار محروم می‌شوند که این چرخه معیوب ادامه‌دار خواهد بود.
به طور کلی، عدم دسترسی به منابع مالی و فرصت‌های شغلی نه تنها فرد را در معرض خطر قرار می‌دهد، بلکه می‌تواند به ناپایداری اجتماعی و اقتصادی در سطح جامعه منجر شود. بنابراین، توجه به این مسائل و ارائه راهکارهای مؤثر برای کاهش این مشکلات از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است.
– تنش‌های خانوادگی و اجتماعی: مشکلات در روابط خانوادگی یا اجتماعی، مانند دعواها یا جدایی‌ها، می‌توانند به احساس تنهایی و ناامیدی منجر شوند.
– دسترسی به خدمات بهداشتی روان: کمبود خدمات مشاوره‌ای و درمانی می‌تواند باعث افزایش خطر خودکشی شود.کمبود خدمات مشاوره‌ای و درمانی یکی از عواملی است که می‌تواند خطر خودکشی را افزایش دهد. عدم دسترسی به مشاوران و روانشناسان متخصص، به ویژه در مناطق دورافتاده، باعث می‌شود افراد در زمان بحران‌های روحی و روانی از دریافت کمک محروم بمانند. این مشکل به ویژه در میان جوانان و دانش‌آموزان مشهود است، جایی که نبود مشاوران در مدارس می‌تواند به انزوا و افسردگی منجر شود.
تحقیقات نشان می‌دهند که فشارهای اقتصادی، اجتماعی و خانوادگی نیز می‌توانند بر سلامت روان افراد تأثیر بگذارند و در صورت عدم وجود حمایت‌های مشاوره‌ای، این فشارها ممکن است به یأس و ناامیدی منجر شوند. همچنین، انگ اجتماعی مرتبط با مراجعه به روانشناس، مانع دیگری است که افراد را از جستجوی کمک بازمی‌دارد.
برای کاهش خطر خودکشی، ضروری است که دولت‌ها و سازمان‌های غیردولتی به ایجاد مراکز مشاوره رایگان یا با هزینه کم بپردازند و آگاهی عمومی درباره اهمیت سلامت روان را افزایش دهند. با فراهم کردن دسترسی به خدمات مشاوره‌ای مؤثر، می‌توان به پیشگیری از مشکلات جدی‌تر کمک کرد.
عوامل محیطی
– محیط ناامن: زندگی در مناطقی با سطح بالای خشونت یا جرم می‌تواند احساس ناامنی را افزایش دهد. زندگی در مناطقی با سطح بالای خشونت یا جرم می‌تواند تأثیرات عمیق و منفی بر روان و زندگی روزمره افراد داشته باشد. این احساس ناامنی ممکن است منجر به اضطراب، استرس و کاهش کیفیت زندگی شود. افراد ممکن است از حضور در فضاهای عمومی خودداری کنند و به دنبال راه‌هایی برای محافظت از خود باشند. همچنین، این وضعیت می‌تواند بر روابط اجتماعی و احساس تعلق به جامعه تأثیر بگذارد. در نهایت، افزایش خشونت و جرم می‌تواند به چرخه‌ای از ترس و بی‌اعتمادی منجر شود که به سختی قابل شکستن است.
-شرایط اقلیمی نامناسب: تغییرات شدید آب و هوایی یا شرایط سخت زیست‌محیطی نیز می‌تواند بر سلامت روان افراد تأثیر بگذارد. این تغییرات ممکن است منجر به اضطراب، افسردگی و احساس ناامیدی شوند، به ویژه در افرادی که به طور مستقیم با بلایای طبیعی یا تغییرات محیطی مواجه می‌شوند. همچنین، عدم اطمینان درباره آینده سیاره و تهدیدات ناشی از گرم شدن کره زمین می‌تواند فشار روانی را افزایش دهد. در این شرایط، حمایت اجتماعی و آگاهی از راهکارهای مقابله‌ای می‌تواند به بهبود وضعیت روانی افراد کمک کند و آن‌ها را در مدیریت این چالش‌ها یاری دهد.
– مدیریت نادرست اخبار خودکشی: نحوه پوشش رسانه‌ای خودکشی‌ها می‌تواند موجب یادگیری این رفتار در دیگران شود.نحوه پوشش رسانه‌ای خودکشی‌ها می‌تواند تأثیرات عمیقی بر رفتارهای اجتماعی و فردی داشته باشد. تحقیقات نشان می‌دهند که انتشار اخبار و تصاویر احساسی از خودکشی، به ویژه در مورد افراد مشهور، می‌تواند منجر به افزایش خودکشی‌های تقلیدی در میان جوانان و نوجوانان شود. این پدیده به دلیل تأثیرگذاری بالای رسانه‌ها و شبکه‌های اجتماعی بر افکار عمومی، به ویژه در قشر آسیب‌پذیر، نگران‌کننده است.
رسانه‌ها باید از برجسته‌سازی اخبار مربوط به خودکشی پرهیز کنند و به جای آن، بر روی روش‌های پیشگیری و ارائه اطلاعات مفید درباره کمک‌های روانی تمرکز کنند. به عنوان مثال، استفاده از تیترهای جذاب و دراماتیک می‌تواند پیامدهای جبران‌ناپذیری داشته باشد و تصور کند که خودکشی یک راه حل طبیعی برای مشکلات است.
آموزش خبرنگاران و رسانه‌ها در رعایت اصول پوشش اخبار خودکشی می‌تواند نقش مؤثری در پیشگیری از این پدیده ایفا کند و به ایجاد تاب‌آوری در جامعه کمک نماید.
خودکشی نه تنها نتیجه مشکلات فردی است، بلکه تحت تأثیر عوامل اجتماعی و محیطی نیز قرار دارد. برای کاهش نرخ خودکشی، لازم است که به این عوامل توجه بیشتری شود و برنامه‌های پیشگیرانه‌ای طراحی گردد که به تقویت شبکه‌های اجتماعی و فراهم کردن خدمات بهداشتی روان کمک کند.
عفت حیدری نویسنده و مترجم خانه تاب آوری ایران در پایان آورده است تحقیقات نشان داده‌اند که افراد با تاب‌آوری بالا، بهتر می‌توانند بر مشکلات غلبه کنند و از آسیب‌های روانی جلوگیری کنند.
افزایش تاب‌آوری می‌تواند به کاهش خطر خودکشی کمک کند. افرادی که مهارتهای تاب‌آوری را در خود تقویت می‌کنند، قادرند احساسات منفی را بهتر مدیریت کنند و در مواجهه با استرس و ناامیدی، راه‌حل‌های موثرتری پیدا کنند. این افراد معمولاً شبکه‌های اجتماعی قوی‌تری دارند که در زمان‌های دشوار به آن‌ها کمک می‌کند.
راهکارهای تقویت تاب‌آوری
۱.برقراری ارتباط با دوستان و خانواده.
2.استفاده از تکنیک‌های مدیتیشن و تمرینات تنفسی.
3.تعیین اهداف کوچک و قابل دستیابی برای ایجاد حس موفقیت.
4. افزایش اعتماد به نفس و احساس کنترل بر زندگی و یادگیری مهارتهای جدید
با تقویت تاب‌آوری، می‌توان امید به زندگی را افزایش داد و خطر خودکشی را کاهش داد.