زناشویی و تاثیر آن بر تاب آوری زوجین

زناشویی به معنی ازدواج کردن، وصلت کردن، شروع یک زندگی جدید و نکاح بین زوجین است. این عمل زناشویی تنها مربوط به یکی از زوجین نیست، عملی است که هر دو زوجین نسبت به انجام آن مسئولیت دارند

مهم ترین مساله در ازدواج کیفیت و دوام ازدواج است.

یکی از تصمیمات مهم هر فرد در زندگی، ازدواج است.

پژوهش حاضر با هدف بررسی کیفیت رابطه زناشویی براساس تاب آوری صورت گرفت.

روش پژوهش حاضر از نوع هدف بنیادی و از نوع روش انجام پژوهش، توصیفی – هبستگی بود.

جامعه آماری پژوهش تشکیل شده از زوجین مراجعه کننده به مراکز مشاوره شهر ری در بهار و تابستان ۱۴۰۱٫ نمونه گیری به صورت تصادفی ساده از بین مراجعه کنندگانی که تمایل به شرکت در پژوهش داشتند به تعداد ۹۷ نفر براساس جدول مورگان انتخاب شدند.

اطلاعات مورد نیاز در پژوهش از طریق ابزارهای پژوهش که عبارتند از: مقیاس کیفیت رابطه زناشویی (RDAS)، مقیاس تاب آوری کانر و دیویدسون بود.

داده های حاصل از انجام پژوهش با استفاده از روش های آمار توصیفی و استنباطی، همبستگی و در آمار استنباطی از رگرسیون خطی با برنامه spss تجزیه و تحلیل گردید.

یافته های پژوهش نشان داد کیفیت رابطه زناشویی پیش بینی کننده تاب آوری در زوجین می باشد.

لذا طراحی برنامه ای جهت ارتقای کیفیت رابطه زناشویی زوجین ضرورتی انکار ناپذیر است.

 

 

 

پیش بینی کیفیت رابطه زناشویی براساس تاب آوری زوجین

 

 

 

کیفیت رابطه زناشویی براساس تاب آوری زوجین
کیفیت رابطه زناشویی براساس تاب آوری زوجین

 

تاب آوری زوجین به توانایی زوجین در رویارویی با چالش‌ها و بحران‌های زندگی مشترک اشاره دارد. این توانایی شامل توانایی مقابله با استرس، حل تعارضات و حفظ رابطه در شرایط دشوار است. تاب آوری زوجین می‌تواند به تقویت رابطه و افزایش رضایت از زندگی مشترک کمک کند.

 عوامل موثر بر تاب آوری زوجین

۱. ارتباط موثر: ارتباط باز و صادقانه بین زوجین در حل تعارضات و درک نیازهای یکدیگر بسیار مهم است.
2. حمایت متقابل: حمایت عاطفی و فیزیکی از یکدیگر در شرایط سخت می‌تواند تاب آوری را افزایش دهد.
3. مدیریت استرس: یادگیری روش‌های مدیریت استرس و کاهش تنش می‌تواند به تاب آوری کمک کند.
4. تعهد و وفاداری: تعهد به رابطه و وفاداری به یکدیگر در حفظ رابطه در شرایط چالش‌برانگیز موثر است.

راهکارهای افزایش تاب آوری زوجین

۱. تربیت مهارت‌های ارتباطی: شرکت در کارگاه‌های ارتباطی و یادگیری تکنیک‌های حل تعارض.
2. تخصیص زمان برای یکدیگر: گذراندن زمان با هم و انجام فعالیت‌های مشترک.
3. یادگیری از تجارب: استفاده از تجارب گذشته برای بهبود رابطه و مقابله با چالش‌های آینده.
4. درمان و مشاوره: در صورت نیاز به کمک حرفه‌ای، مراجعه به مشاور یا روانشناس.

با تقویت تاب آوری، زوجین می‌توانند روابطی پایدارتر و رضایت‌بخش‌تر داشته باشند و در برابر چالش‌های زندگی مقاومت بیشتری نشان دهند.