تاب آوری و تالاسمی ، نگاهی به اهمیت و عوامل

تالاسمی یک اختلال ژنتیکی است که به دلیل نقص در تولید هموگلوبین در بدن ایجاد می‌شود. این بیماری می‌تواند عوارض جسمی و روانی متعددی را برای بیماران به همراه داشته باشد. در این میان، تاب آوری به عنوان یک عامل مهم در سازگاری و کیفیت زندگی بیماران تالاسمی مطرح شده است.

تالاسمی، مانند سایر بیماری‌های مزمن، پیامدهای روان‌شناختی مهمی دارد که می‌تواند به طور قابل‌توجهی بر بقا و کیفیت زندگی بیمار تأثیر بگذارد.
این بیماری و درمان مادام‌العمر آن می‌تواند منجر به احساس گناه، افسردگی، خشم و احساس متفاوت یا محدود بودن شود.
بیماران اغلب احساسات منفی شدیدی را ابراز می کنند که می تواند ارتباط با ارائه دهندگان مراقبت های بهداشتی را مختل کندمطالعات شیوع بالایی از علائم افسردگی را در بین بیماران تالاسمی نشان داده است.

بار روانی تالاسمی فراتر از بیماران است تالاسمی همچنین می تواند باعث ناراحتی قابل توجهی برای مراقبان و خانواده های افراد مبتلا شودکودکان مبتلا به تالاسمی در مقایسه با همسالان سالم، میزان اضطراب، افسردگی، پرخاشگری و کناره گیری اجتماعی را افزایش می دهند
حمایت روانشناختی و مداخلات موثر برای کمک به بیماران تالاسمی و خانواده‌هایشان برای مقابله با این بیماری بسیار مهم است
هدف ارائه دهندگان مراقبت های بهداشتی باید ایجاد یک اتحاد درمانی قوی، گوش دادن به تجربیات عاطفی بیماران و ارائه حمایت همدلانه باشد تحقیقات در مورد درمان های روانشناختی خاص برای تالاسمی هنوز محدود است به طور خلاصه، تأثیر روانی تالاسمی قابل توجه و چند وجهی است. غربالگری، نظارت، و ارائه حمایت روانشناختی مناسب و مداخلات درمانی برای بهبود نتایج و کیفیت زندگی این جمعیت بیمار ضروری است

تاب آوری می‌تواند به عنوان یک فرایند پویا در نظر گرفته شود که به افراد کمک می‌کند تا با موفقیت از موقعیت‌های دشوار عبور کنند.

 اهمیت تاب آوری در بیماران تالاسمی

بیماران مبتلا به تالاسمی با چالش‌های متعددی در زندگی روزمره خود مواجه هستند. این چالش‌ها می‌تواند شامل درد و ناراحتی ناشی از درمان‌های طولانی مدت، محدودیت‌های فیزیکی، مشکلات روانی-اجتماعی و همچنین نگرانی‌های مربوط به آینده باشد. در این شرایط،  این توانایی و سازه روانشناختی به عنوان یک عامل مهم در سازگاری و کیفیت زندگی بیماران تالاسمی مطرح شده است.

تاب آوری به بیماران کمک می‌کند تا با چالش‌های زندگی مقابله کرده و از آنها عبور کنند. بیماران با داشتن تاب آوری بالا، می‌توانند به طور موثرتری با بیماری خود کنار بیایند، به زندگی خود معنا ببخشند و کیفیت زندگی بهتری را تجربه کنند.

عوامل موثر بر تاب آوری در بیماران تالاسمی

مطالعات نشان داده‌اند که عوامل مختلفی بر تاب آوری بیماران تالاسمی تاثیر می‌گذارند. برخی از این عوامل عبارتند از:

۱. حمایت اجتماعی: حمایت خانواده، دوستان و سایر افراد مهم در زندگی بیماران می‌تواند به افزایش تاب آوری آنها کمک کند.

۲. مدیریت استرس: توانایی بیماران در مدیریت استرس و هیجانات منفی می‌تواند به افزایش تاب آوری آنها منجر شود.

۳. خودکارآمدی: باور بیماران به توانایی خود در مقابله با چالش‌های زندگی، می‌تواند تاب آوری آنها را افزایش دهد.

۴. معنویت و باورهای مذهبی: داشتن باورهای مذهبی و معنوی می‌تواند به بیماران کمک کند تا با شرایط دشوار زندگی کنار بیایند.

۵. سبک زندگی سالم: داشتن سبک زندگی سالم مانند تغذیه مناسب، ورزش و خواب کافی می‌تواند به افزایش تاب آوری بیماران کمک کند.

مطالعات متعددی در زمینه تاب آوری و تالاسمی انجام شده است. این مطالعات به بررسی ارتباط بین تاب آوری و متغیرهای مختلف در بیماران پرداخته‌اند.

یک مطالعه داخلی نشان داد که تاب آوری با کیفیت زندگی بیماران تالاسمی ارتباط مثبت و معناداری دارد. این مطالعه همچنین نشان داد که حمایت اجتماعی و خودکارآمدی به عنوان پیش‌بینی‌کننده‌های مهم تاب آوری در این بیماران هستند (خوشحال ، ۱۳۹۹).

مطالعه دیگری در ترکیه نشان داد که بیماران تالاسمی با تاب آوری بالاتر، سطح اضطراب و افسردگی کمتری را گزارش می‌کنند. این مطالعه همچنین نشان داد که تاب آوری با کیفیت زندگی بیماران ارتباط مثبت دارد (Öztürk et al., 2021).

یک مطالعه در هند نشان داد که عوامل مختلفی مانند حمایت اجتماعی، خودکارآمدی و معنویت می‌توانند به افزایش تاب آوری بیماران تالاسمی کمک کنند. این مطالعه همچنین نشان داد که تاب آوری با کاهش استرس و افزایش کیفیت زندگی بیماران مرتبط است (Srivastava et al., 2019).

در مجموع، ادبیات تحقیق نشان می‌دهد که تاب آوری نقش مهمی در سازگاری و کیفیت زندگی بیماران دارد. عوامل مختلفی مانند حمایت اجتماعی، مدیریت استرس، خودکارآمدی و معنویت می‌توانند به افزایش تاب آوری این بیماران کمک کنند.

خاتمه کلام و جمع بندی

تالاسمی یک بیماری ژنتیکی است که می‌تواند عوارض جسمی و روانی متعددی را برای بیماران به همراه داشته باشد. در این میان، تاب آوری به عنوان یک عامل مهم در سازگاری و کیفیت زندگی بیماران مطرح شده است. تاب آوری به توانایی فرد در سازگاری مثبت با شرایط دشوار و تنش‌زا اشاره دارد.

مطالعات نشان داده‌اند که عوامل مختلفی مانند حمایت اجتماعی، مدیریت استرس، خودکارآمدی و معنویت می‌توانند به افزایش تاب آوری بیماران تالاسمی کمک کنند. همچنین، تاب آوری با کاهش استرس و افزایش کیفیت زندگی بیماران مرتبط است.

خاطره اکبری در خانمه این مطلب آورده است تاب آوری نقش مهمی در سازگاری و کیفیت زندگی بیماران تالاسمی دارد. بنابراین، توجه به عوامل موثر بر تاب آوری و ارائه مداخلات مناسب می‌تواند به بهبود وضعیت این بیماران کمک کند.