کارگاه آموزشی گفتگو محور تاب آوری و گردشگری برگزار شد.
گردشگری می‌تواند به عنوان یک ابزار قوی برای تاب آوری و احیای فرهنگ و هویت ملی عمل کند.
گردشگری می‌تواند به عنوان یک ابزار قوی برای تاب آوری و احیای فرهنگ و هویت ملی عمل کند.
با توجه به اینکه مسافران به دنبال تجربیات اصیل هستند، این صنعت می‌تواند موجب زنده‌سازی سنت‌ها، آیین‌ها و هنرهای محلی شود
گردشگری به عنوان یک صنعت و کسب و کار، نقش مهمی در بازآفرینی فرهنگ و هویت جوامع ایفا میکند.
این صنعت نه تنها از نظر اقتصادی سودآور است، بلکه می‌تواند نقش مهمی در حفظ و ترویج میراث فرهنگی، تقویت غرور ملی و ایجاد درک متقابل بین فرهنگ‌های مختلف ایفا کند. در ادامه به برخی از راه‌هایی که گردشگری می‌تواند به این اهداف کمک کند، اشاره می‌شود:
۱. احیای میراث فرهنگی و تاریخی
گردشگری می‌تواند انگیزه‌ای برای حفظ و بازسازی آثار تاریخی، بناها و سنت‌های فرهنگی باشد. با جذب گردشگران به مکان‌های تاریخی و فرهنگی، جوامع محلی تشویق می‌شوند تا از این میراث حفاظت کنند و آن را به نسل‌های آینده منتقل نمایند. این امر به تقویت هویت ملی و فرهنگی کمک میکند.گردشگری می‌تواند انگیزه‌ای قدرتمند برای حفظ و بازسازی آثار تاریخی، بناها و سنت‌های فرهنگی باشد. با افزایش علاقه گردشگران به این مکان‌ها، دولت‌ها و جوامع محلی تشویق می‌شوند تا این میراث‌ها را حفاظت و مرمت کنند. این امر نه تنها به حفظ هویت فرهنگی کمک میکند، بلکه منجر به ایجاد اشتغال و درآمد در مناطق مربوطه نیز می‌شود. در نتیجه، گردشگری می‌تواند به عنوان یک ابزار مؤثر برای توسعه پایدار و حفاظت از میراث فرهنگی عمل کند.
۲. تقویت غرور ملی
زمانی که گردشگران خارجی از فرهنگ، تاریخ و جاذبه‌های طبیعی یک کشور بازدید می‌کنند، مردم محلی نسبت به میراث خود احساس غرور بیشتری می‌کنند. این غرور ملی می‌تواند به تقویت همبستگی اجتماعی و تاب‌آوری در برابر چالش‌های داخلی و خارجی کمک کند.این بازدیدها نه تنها اقتصاد محلی را تقویت میکند، بلکه باعث می‌شود که مردم به ارزش‌های فرهنگی و تاریخی خود بیشتر پی ببرند. این تعاملات فرهنگی، حس هویت و تعلق به گذشته را در بین مردم تقویت میکند و آنها را تشویق میکند تا میراث خود را بهتر پاسداری کنند. این فرآیند، همبستگی اجتماعی و ملی را نیز افزایش می‌دهد.
۳. ایجاد اشتغال و توسعه اقتصادی
گردشگری می‌تواند فرصت‌های شغلی متعددی در مناطق مختلف ایجاد کند، به ویژه در مناطقی که ممکن است از نظر اقتصادی محروم باشند. این امر نه تنها به بهبود وضعیت اقتصادی کمک میکند، بلکه می‌تواند باعث کاهش مهاجرت از مناطق روستایی به شهرها و حفظ ساختارهای اجتماعی و فرهنگی سنتی شود.گردشگری می‌تواند فرصت‌های شغلی متعددی در مناطق مختلف ایجاد کند، به ویژه در مناطقی که ممکن است از نظر اقتصادی محروم باشند. این صنعت می‌تواند با ایجاد مشاغل در زمینه هتلداری، رستوران‌ها، راهنمای تورها و صنایع دستی، به توسعه اقتصادی مناطق کمک کند. همچنین، گردشگری می‌تواند به حفظ میراث فرهنگی و طبیعی کمک کند و از این طریق درآمدزایی را برای ساکنان محلی افزایش دهد. این فرصت‌ها می‌توانند به بهبود شرایط اقتصادی و اجتماعی در مناطق دورافتاده و محروم کمک کند.
۴. تبادل فرهنگی و افزایش درک متقابل
گردشگری فرصتی برای تبادل فرهنگی بین بازدیدکنندگان و میزبانان فراهم میکند. این تبادل می‌تواند به افزایش درک متقابل، کاهش تعصبات فرهنگی و تقویت صلح جهانی کمک کند. از سوی دیگر، گردشگران می‌توانند با تجربه‌های جدید، دیدگاه‌های خود را گسترش دهند و به احترام به تنوع فرهنگی تشویق شوند.این فرایند نه تنها به درک بهتر سنت‌ها و آداب و رسوم کمک میکند، بلکه زمینه‌ای برای تعامل و همکاری فرهنگی ایجاد میکند. گردشگران می‌توانند از تجربیات محلی استفاده کنند و در عین حال، میزبانان نیز از دیدگاه‌های جدید و تجربیات بازدیدکنندگان بهره‌مند می‌شوند. این تعامل دو طرفه، به گسترش آگاهی و درک متقابل بین فرهنگ‌ها می‌انجامد و روابط بین جوامع را تقویت میکند.
۵. حفاظت از محیط زیست و منابع طبیعی
گردشگری مسئولانه می‌تواند به حفاظت از محیط زیست و منابع طبیعی کمک کند. بسیاری از مقاصد گردشگری به دلیل جاذبه‌های طبیعی خود شناخته می‌شوند و این امر می‌تواند انگیزه‌ای برای جوامع محلی و دولت‌ها باشد تا از این منابع حفاظت کنند. این حفاظت نه تنها به پایداری محیط زیست کمک میکند، بلکه به تقویت هویت ملی و فرهنگی نیز منجر می‌شود.گردشگری مسئولانه با ترویج رفتارهای پایدار و احترام به محیط زیست، می‌تواند به حفاظت از منابع طبیعی کمک کند. این نوع گردشگری بر کاهش آلودگی، حفاظت از اکوسیستم‌ها و حمایت از جوامع محلی تأکید دارد. با انتخاب مقاصد پایدار و رعایت قوانین محلی، گردشگران می‌توانند به حفظ زیبایی‌های طبیعی و فرهنگی کمک کنند. همچنین، این رویکرد می‌تواند به توسعه اقتصادی پایدار در مناطق گردشگری نیز منجر شود.
۶. احیای صنایع دستی و هنرهای محلی
گردشگری می‌تواند تقاضا برای صنایع دستی و هنرهای محلی را افزایش دهد. این امر نه تنها به حفظ سنت‌های هنری کمک میکند، بلکه می‌تواند منبع درآمدی برای هنرمندان و صنعتگران محلی باشد. احیای این صنایع به تقویت هویت فرهنگی و ملی کمک میکند.گردشگری می‌تواند نقش مهمی در افزایش تقاضا برای صنایع دستی و هنرهای محلی ایفا کند. با جذب گردشگران به مناطق مختلف، آنها با فرهنگ و هنر بومی آشنا می‌شوند و تمایل به خرید و حمایت از صنایع دستی محلی را دارند. این امر نه تنها به حفظ سنت‌های فرهنگی کمک میکند، بلکه به ایجاد درآمد برای هنرمندان و صنعتگران محلی نیز منجر می‌شود. بنابراین، گردشگری می‌تواند یک نیروی محرک برای توسعه و ترویج صنایع دستی باشد.
۷. تقویت تاب‌آوری در برابر بحران‌ها
گردشگری می‌تواند به جوامع کمک کند تا در برابر بحران‌های اقتصادی، طبیعی یا سیاسی مقاوم‌تر شوند. با تنوع بخشیدن به منابع درآمدی، جوامع می‌توانند در مواقع بحران از صنعت گردشگری به عنوان یک منبع درآمد جایگزین استفاده کنند. این امر به افزایش تاب‌آوری اقتصادی و اجتماعی کمک میکند.گردشگری می‌تواند به جوامع کمک کند تا در برابر بحران‌های اقتصادی، طبیعی یا سیاسی مقاوم‌تر شوند. این صنعت با ایجاد فرصت‌های شغلی و درآمد، اقتصاد محلی را تقویت میکند. همچنین، گردشگری می‌تواند به توسعه زیرساخت‌ها و خدمات کمک کند، که در مواجهه با بحران‌ها مفید است. با گسترش گردشگری، جوامع می‌توانند تنوع اقتصادی خود را افزایش دهند و کمتر به یک صنعت خاص وابسته باشند. این تنوع اقتصادی به مقاومت بیشتر در برابر شوک‌های اقتصادی کمک میکند.
۸. ارتقای تصویر ملی
گردشگری موفق می‌تواند تصویر یک کشور را در سطح بین‌المللی بهبود بخشد. این امر می‌تواند به جذب سرمایه‌گذاری‌های خارجی، بهبود روابط دیپلماتیک و افزایش نفوذ فرهنگی کمک کند. یک تصویر مثبت از کشور می‌تواند به تقویت هویت ملی و غرور شهروندان نیز بیانجامد.گردشگری موفق می‌تواند تصویر یک کشور را در سطح بین‌المللی بهبود بخشد. با جذب گردشگران، فرصت‌هایی برای معرفی فرهنگ، تاریخ و زیبایی‌های طبیعی کشور ایجاد می‌شود. این امر نه تنها به افزایش درک و شناخت جهانی از کشور کمک میکند، بلکه می‌تواند به بهبود روابط بین‌المللی و افزایش سرمایه‌گذاری خارجی نیز منجر شود. گردشگری همچنین می‌تواند به توسعه اقتصادی و اجتماعی مناطق مختلف کشور کمک کند و در نهایت، تصویر مثبت و جذابی از کشور در ذهن بازدیدکنندگان ایجاد کند. این موضوع می‌تواند به افزایش اعتبار بین‌المللی کشور منجر شود.
گردشگری، اگر به درستی مدیریت شود، می‌تواند به عنوان یک ابزار قدرتمند برای تقویت تاب‌آوری، احیای فرهنگ و هویت ملی عمل کند. این صنعت نه تنها می‌تواند به رشد اقتصادی کمک کند، بلکه می‌تواند به حفظ میراث فرهنگی، تقویت غرور ملی و ایجاد درک متقابل بین فرهنگ‌ها منجر شود. برای دستیابی به این اهداف، ضروری است که گردشگری به شیوه‌ای پایدار و مسئولانه توسعه یابد تا همزمان با حفظ محیط زیست و فرهنگ محلی، منافع اقتصادی و اجتماعی را نیز به همراه داشته باشد.
علاوه بر این گردشگری فرهنگی، به مسافران این امکان را می‌دهد که با تاریخ، آداب و رسوم و سنت‌های محلی آشنا شوند و از این طریق به تقویت هویت فرهنگی خود و جامعه میزبان کمک کنند.
گردشگری فرهنگی به بازدید مسافران از مقاصد خاص با هدف یادگیری و تجربه فرهنگ‌های مختلف اطلاق می‌شود.
این شکل از توریسم نه تنها بر جنبه‌های اجتماعی تأثیر مثبت دارد بلکه می‌تواند به توسعه اقتصادی جوامع نیز کمک کند. درآمد حاصل از گردشگری می‌تواند در پروژه‌های اجتماعی سرمایه‌گذاری شود و بهبود زیرساخت‌ها و ایجاد مشاغل جدید را تسهیل کند.این نوع گردشگری فرصتی برای یادگیری متقابل بین گردشگران و میزبانان فراهم می‌آورد که به تبادل فرهنگی منجر می‌شود
گردشگری در این قالب شامل فعالیت‌هایی مانند شرکت در جشنواره‌ها، بازدید از موزه‌ها و تجربه غذاهای محلی است.
گردشگری به عنوان یک ابزار قوی برای تاب‌آوری و احیای فرهنگ و هویت ملی، نقش مهمی در تقویت هویت ملی و اجتماعی ایفا میکند.
سازمان جهانی گردشگری (UNWTO) گردشگری فرهنگی را به عنوان فعالیتی تعریف میکند که در آن انگیزه اصلی بازدیدکننده، کشف و تجربه جاذبه‌های فرهنگی است.
گفتگوی تاب آوری و گردشگری با حضور دکترمحمودرضا سلیمانی پژوهشگر تاریخ و فعال گردشگری به همت بنیاد توسعه فرهنگی سپهر برگزارگردید.
ایشان در بخشهایی از این نشست تخصصی گفت :
مقوله سازگاری که امروزه با عنوان تاب آوری باز تولید وگسترش یافته است، درپایداری ایران نقش بسزایی دارد.
چنانکه تاریخ ایران را نمی توان از این مفهوم عمیق جدا دید.
هرچه بیشتر تاریخ را می خوانیم بیشتر به تاب آوری و هرچه بیشتر مفهوم تاب آوری را می کاویم بیشترین مصادیق اجرایی آن را در ایران مشاهده میکنیم.
بگونه ای که می توان گفت ایران نمونه بارز و آشکاری از مفهوم تاب آوری است.
در این میان ازآنجا که تاب آوری در بخش ها و ابعاد گوناگون مطرح ورواج یافنه است، ماتلاش می کنیم تا بحث تاب آوری را از دریچه گردشگری باز نمایی کنیم.
لذا با توجه به مفهوم امروزی گردشگری که از قلمرو صرفا اقتصادی وشغل وحتی صنعت خود را به ساحت انتقال اندیشه و فرهنگ رسانده است.
گردشگری همزمان که تفریح و تفرج به حساب می آید به هویت سازی و هویت باوری نیز کمک می کند.
بنظر میرسد بخش مهم و بالاسری گردشگری ازگفتمان فرگشت یاهمان هویت سرچشمه می گیرد.
دکتر سلیمانی در پایان اضافه میکند که “معیشت را به مثایه هویت و هویت را به مثابه معیشت”می داند.
