تاب‌آوری روانشناختی به عنوان توانایی فرد در مواجهه با شرایط دشوار و بازگشت به حالت تعادل پس از تجربه رویدادهای ناگوار تعریف می‌شود.تاب آوری روانشناختی به توانایی افراد برای مقابله با شرایط دشوار، استرسزا و چالش برانگیز زندگی گفته میشود.

این مفهوم بیانگر ظرفیت فرد برای بازگشت به حالت تعادل پس از مواجهه با بحرانها و مشکلات است.

افراد تاب آور قادرند با استفاده از منابع درونی و بیرونی، مانند حمایت اجتماعی، مهارتهای حل مسئله و نگرش مثبت، بر سختیها غلبه کنند.

تاب آوری به معنای نادیده گرفتن مشکلات نیست، بلکه به معنای پذیرش واقعیت و تلاش برای یافتن راه حلهای مؤثر است.

تاب آوری روانشناختی یک ویژگی ذاتی نیست، بلکه مهارتی است که میتوان آن را پرورش داد.

عوامل مختلفی مانند تجربیات دوران کودکی، روابط خانوادگی، محیط اجتماعی و آموزشهای فردی در شکل گیری این توانایی نقش دارند.

برای مثال، افرادی که در محیطی حمایتگر بزرگ شده اند، معمولاً تاب آوری بالاتری دارند.

علاوه بر این، یادگیری مهارتهایی مانند مدیریت استرس، تنظیم هیجانات و تفکر مثبت میتواند به افزایش تاب آوری کمک کند.

این مهارتها به افراد اجازه میدهند تا در مواجهه با مشکلات، انعطاف پذیری بیشتری از خود نشان دهند.

تاب آوری روانشناختی نه تنها به فرد کمک میکند تا بر مشکلات غلبه کند، بلکه میتواند منجر به رشد شخصیتی و افزایش خودآگاهی شود.

بسیاری از افراد پس از عبور از بحرانها، احساس میکنند قویتر و توانمندتر شده اند.

این پدیده که به آن «رشد پس از سانحه» نیز گفته شده است، نشان میدهد که تاب آوری میتواند فرصتی برای یادگیری و توسعه فردی باشد.

تاب آوری به افراد کمک میکند تا در زندگی خود تعادل و رضایت بیشتری را تجربه کنند.

تاب‌آوری روانشناختی به عنوان توانایی فرد در مواجهه با شرایط دشوار و بازگشت به حالت تعادل پس از تجربه رویدادهای ناگوار تعریف می‌شود.

این مفهوم نه تنها شامل مقاومت در برابر فشارهای زندگی است، بلکه به معنای توانایی رشد و بهبود پس از مواجهه با چالش‌ها نیز می‌باشد. به گفته کانر و دیویدسون (۲۰۰۳)، تاب‌آوری سازگاری مثبت در واکنش به شرایط تهدیدکننده است و فرد تاب‌آور قادر است تعادل زیستی-روانی خود را در شرایط خطرناک حفظ کند.

این توانایی شامل استفاده از منابع درونی و بیرونی مانند حمایت اجتماعی، خودکارآمدی و خوش‌بینی برای مقابله با استرس و بهبودی سریع از ناملایمات است.

تاب‌آوری یک فرایند پویا و در حال تکامل است که تحت تأثیر عوامل فردی و محیطی قرار دارد.

ماستن (۲۰۰۱) تاب‌آوری را به عنوان «جادوی رایج» توصیف می‌کند که شامل فرایندهای طبیعی رشد و سازگاری در مواجهه با مشکلات است.

این مفهوم نه تنها به ویژگی‌های شخصیتی مانند سرسختی و انعطاف‌پذیری شناختی مرتبط است، بلکه به عوامل محیطی مانند حمایت خانواده و جامعه نیز وابسته است.

به عبارت دیگر، تاب‌آوری حاصل تعامل بین ویژگی‌های فردی و منابع محیطی است که به فرد کمک می‌کند تا در برابر فشارهای زندگی مقاومت کند و حتی از این تجربیات برای رشد شخصی استفاده نماید.

تعریف تاب آوری چیست ؟

بقلم دکتر محمدرضا مقدسی مدیر و موسس خانه تاب آوری

تاب آوری توانایی ادامه دادن است تاب آوری برگشت پذیری نیست.

تاب آوری مقابله موفق با انواع شوک یا تهدید و بحران است.تاب آوری انقلاب خرد ورزی است که خط تولید آن مدیریت است و ابزار گسترش آن هم آموزش است تاب آوری خوشبختی جدید است.

دفتر کاهش خطر بلایای سازمان ملل متحد (UNISDR) تاب آوری را به عنوان توانایی یک سیستم، جامعه یا اجتماع در معرض خطر برای مقاومت، جذب، انطباق، تغییر و بازیابی از اثرات مخاطرات تعریف می‌کند.

تاب آوری میتواندحداقل آشفتگی در رویارویی با مقدار معینی از تنش باشد این معنا در پیشگیری و مدیریت مخاطرات یا بازسازی و ترمیم و همچنین در مدیریت بحران شایان توجه است .

تاب آوری ویژگی افراد نیست.

تاب آوری پایداری نیست.

عبارت انسان تاب آور ناصواب است تاب آوری بمعنای نبود آسیب نیست اگرچه در بسیاری از متون تاب آوری را در مقابل آسیب پذیری تعریف میکرده اند اما تاب آوری میتواند هم آیند صدمه و آسیب هم باشد.

برخلاف آنچه که در اغلب متون آمده است تاب آوری منبعث از روانشناسی مثبت نیست اما به روانشناسی مثبت راه دارد.

تاب آوری میتواند استاتیک و یا دینامیک باشد ضرورتی ندارد تاب آوری را فقط در مواجهه با عوامل ایجاد اختلال کننده تعریف کنیم که در یک زندگی معمولی هم وجود آن ضرورت دارد.

تاب آوری یک مفهوم الزامی و بنیادی در زیست روانی اجتماعی افراد و خانواده ها و همچنین سازمانها بشمار می آید.

بدون تاب آوری تعادل و پایداری و حیات و ممات قابل تصور نخواهد بود .

تعریف تاب آوری داستان فیل در تاریکی است تعریف تاب آوری سهل و ممتنع است اغلب تعاریف پذیرفتنی هستند اما کامل نیستند اما به روایتی هر تعریفی از آن با عبارت توانایی آغاز میشود.

تعریف تاب آوری چیست ؟ در پاسخ به این سوال فراوان نوشته و گفته و شنیده شده است اکنون شاید بهتر آن باشد که بدانیم تاب آوری چه چیزی نیست ؟

تاب آوری برگشت پذیری نیست.

تاب آوری دارایی نیست.

تاب آوری رویکردی تقلیل گرا نیست.

تاب آوری بمعنای خوگیری با عامل مزاحم نیست.

تاب آوری بمعنای تن دادن به ذلت و تسلیم شدن و سازش هم نیست. هم چنین میتواند رویداد محور نباشد.

تاب آوری انقلاب خرد ورزی است که خط تولید آن مدیریت است و ابزار گسترش آن هم آموزش است تاب آوری خوشبختی جدید است .

تسهیلگری و کوچینگ تاب آوری در سطوح فردی منجر به افزایش و تقویت آن است.

تاب آوری تمرین پذیر است این تمرینات مبتنی بر حداقلی از ظرفیت های ژنتیکی است اما برای توسعه آن ضرورتی ندارد که مصیبت و شکست های مکرر تجربه کنیم اگرچه این سازه روانشناختی بنوعی قدرت مقابله انسان با مشکلات را نمایندگی میکند و یکی از بهترین پیش بینی کننده های سلامت بشمار می آید
اما بایستی در نظر داشت که تاب آوری فضلیت نیست ختم کلام اینکه تاب آوری ضامن تعادل و پایداری است اما پایداری نیست.

تاب آوری میتواند پاسخ مثبت فرد و یا سازمان و جامعه به مشکلات باشد.