بهزیستی پایدار، مفهومی جامع است که ابعاد مختلف زندگی انسان و محیط زیست را در بر می‌گیرد و به معنای ایجاد تعادل و تداوم در تمام جنبه‌های زندگی است، به گونه‌ای که نیازهای امروز را برآورده کرده و در عین حال، توانایی نسل‌های آینده را برای تامین نیازهایشان به خطر نیندازد.

بهزیستی پایدار شامل رویکردها و راهبردهای مختلفی با هدف دستیابی به یک وضعیت پایدار از سلامت روانی، عاطفی و جسمی است.

این مفهوم، فراتر از نبود بیماری یا ناراحتی، به کیفیت زندگی، رضایت از زندگی و دستیابی به اهداف شخصی مرتبط است. بهزیستی پایدار، یک وضعیت کلی سلامت و رضایت است که تحت تأثیر عوامل متعددی از جمله سلامت جسمی، روانی، روابط اجتماعی، وضعیت اقتصادی و محیط زیستی قرار دارد.

ابعاد بهزیستی پایدار
بهزیستی پایدار شامل ابعاد گوناگونی است که هر کدام نقش مهمی در ایجاد یک زندگی متعادل و معنادار ایفا می‌کنند:

۱. معنوی: ارتباط با باورها و ارزش‌های معنوی، یافتن معنا و هدف در زندگی، و تجربه احساسات مثبت ناشی از این ارتباط.
2. عقلانی (ذهنی):توانایی تفکر منطقی، یادگیری، حل مسئله و تصمیم‌گیری درست.
3.مالی: مدیریت صحیح منابع مالی، داشتن امنیت مالی و احساس رضایت از وضعیت اقتصادی.
4. محیطی: زندگی در محیط سالم، حفظ محیط زیست و ایجاد محیط‌های زندگی سالم.
5.جسمانی: سلامت جسمی، تغذیه مناسب، ورزش منظم و خواب کافی.
6.عاطفی و هیجانی: توانایی مدیریت و ابراز احساسات، داشتن روابط عاطفی سالم و احساس رضایت از زندگی عاطفی.
7. بهزیستی اجتماعی: داشتن روابط اجتماعی مثبت، مشارکت در فعالیت‌های اجتماعی و احساس تعلق به جامعه.
8. بهزیستی کاری: رضایت از شغل، داشتن تعادل بین کار و زندگی و احساس ارزشمندی در محیط کار.
9.بهزیستی دیجیتال: استفاده مسئولانه و متعادل از فناوری‌های دیجیتال و حفظ سلامت روانی و اجتماعی در فضای مجازی.

پایداری در محیط زیست
پایداری در محیط زیست به معنای حفظ و حراست از منابع طبیعی، کاهش آلودگی و حفظ تنوع زیستی است.

یک سیستم پایدار باید با شرایط محلی و زیست محیطی سازگار باشد و گسترش آن نباید باعث آسیب به سیستم‌های حیاتی مانند آب، هوا، خاک و سیستم‌های بیولوژیکی شود.

توسعه پایدار
توسعه پایدار فرایندی است که در آن، نیازهای حال حاضر بدون به خطر انداختن توانایی نسل‌های آینده برای تامین نیازهایشان برآورده می‌شود[. این نوع توسعه، راهکارهایی برای الگوهای ساختاری، اجتماعی و اقتصادی ارائه می‌دهد تا از بروز مسائلی مانند نابودی منابع طبیعی، تخریب سامانه‌های زیستی، آلودگی، تغییر اقلیم، بی‌عدالتی و کاهش کیفیت زندگی جلوگیری کند.

اشتغال پایدار
اشتغال پایدار به معنای ایجاد فرصت‌های شغلی است که نه تنها برای افراد درآمد ایجاد می‌کند، بلکه به توسعه اقتصادی و اجتماعی جامعه نیز کمک می‌کند و در عین حال، به محیط زیست آسیب نمی‌رساند.

اهمیت بهزیستی پایدار
بهزیستی پایدار از این نظر اهمیت دارد که به ما کمک می‌کند تا زندگی سالم‌تر، شادتر و معنادارتری داشته باشیم. با دستیابی به تعادل در ابعاد مختلف زندگی و حفظ این تعادل در طول زمان، می‌توانیم از زندگی خود لذت ببریم و به جامعه نیز خدمت کنیم.

دستیابی به بهزیستی پایدار با چالش‌هایی همراه است.

تغییر الگوهای مصرف، کاهش مصرف منابع طبیعی، مشارکت در فعالیت‌های محیط زیستی و ایجاد تعادل بین کار و زندگی از جمله اقداماتی هستند که نیازمند تلاش و آگاهی فردی و اجتماعی هستند.

سازمان بهزیستی نقش مهمی در ارتقای بهزیستی پایدار در جامعه دارد.این سازمان با ارائه برنامه‌ها و فعالیت‌های مختلف، به بهبود زندگی افراد و گروه‌های آسیب‌پذیر کمک می‌کند.

آموزش مهارت‌های پایه شغلی به فرزندان بهزیستی و ارائه تسهیلات اشتغال به مددجویان از جمله اقدامات این سازمان در راستای ایجاد اشتغال پایدار است.

بهزیستی پایدار، مفهومی است که نیازمند توجه و تلاش همگانی است. با درک ابعاد مختلف این مفهوم و تلاش برای دستیابی به آن، می‌توانیم جامعه‌ای سالم‌تر، عادلانه‌تر و پایدارتر بسازیم.

شایان توجه اینکه مدیر و موسس خانه تاب آوری دکتر محمدرضا مقدسی مشاور عالی دانشگاه حکیم سبزواری در ماموریت ملی تاب آوری در این رویداد بین المللی سخنرانی خواهد کرد.

سمپوزیوم علمی “توانمندسازی بین نسلی و بهزیستن پایدار” با همکاری مشترک انجمن مددکاران اجتماعی ایران، دانشگاه علم و فرهنگ وابسته به جهاد دانشگاهی و فدراسیون بین المللی مددکاران اجتماعی ۸ اسفند برگزار خواهد شد.

در این برنامه علمی که به بهانه روز جهانی مددکاری اجتماعی برگزار خواهد شد جمعی از اساتید شناخته شده مددکاری اجتماعی، روانشناسی و … حضور خواهند داشت. دکتر عباسعلی یزدانی، عضو هیات مدیره انجمن و استادیار دانشگاه علوم پزشکی البرز، دکتر حبیب اقابخشی، دکتر شیوا دولت آبادی، دکتر محمدرضا مقدسی، دکتر مرضیه تکفلی، دکتر فرید براتی سده و دکتر پاملا سینگلا استاد مددکاری اجتماعی دانشگاه دهلی نو از سخنرانان این برنامه خواهند بود.

تاب‌آوری و توانمندسازی بین نسلی فرآیندی شامل انتقال دانش، ارزش‌ها، تجربیات و حمایت‌های اجتماعی و اقتصادی است که به نسل‌های آینده کمک می‌کند تا در برابر مشکلات مقاومت کرده و به طور موثرتری با آنها مقابله کنند.

تاب‌آوری بین نسلی مفهومی است که بر توانایی افراد و جوامع برای سازگاری و پیشرفت در طول نسل‌ها، به‌ویژه در مواجهه با ناملایمات تأکید می‌کند. این تعریف از تاب آوری اغلب ریشه در انتقال هویت مثبت، ارزش‌ها و مکانیسم‌های مقابله‌ای از نسل‌های قدیمی‌تر به نسل‌های جوان‌تر دارد.

روابط بین نسلی سالم مستلزم احترام به مرزهای شخصی است. درک تجربیات و دیدگاه‌های منحصر به فرد هر نسل، ارتباطات بهتری را تقویت می‌کند و تضاد را کاهش می‌دهد و دقیقا به همینجهت موجب توسعهتاب آوری خواهد بود.

هدف از این کار، ایجاد جوامعی قوی‌تر، پایدار و عادلانه‌تر است که در آن هر نسل قادر به شکوفایی و مشارکت معنادار در جامعه باشد.

توانمندسازی بین نسلی شامل تقویت همکاری و حمایت بین نسل‌های مختلف با هدف افزایش رفاه و قابلیت‌های جوانان و سالمندان است.

این نوع توانمندسازی از نقاط قوت هر نسل بهره می‌برد و به ترویج به اشتراک گذاری دانش، نوآوری و شمول اجتماعی کمک می‌کند.

از طریق این هم‌افزایی بین نسلی، فرصت‌هایی برای رشد و توسعه متقابل فراهم می‌شود.

توانمندسازی بین نسلی شامل دانش و مربیگری، نوآوری و خلاقیت، توانمندسازی اقتصادی، مبارزه با سن‌گرایی، سیاست‌های فراگیر و آشتی است.

همبستگی بین نسلی، جوانان را قادر می‌سازد تا به دانش و راهنمایی ارزشمند افراد با تجربه دسترسی داشته باشند.

همکاری بین نسل‌ها می‌تواند نوآوری را تقویت کند، زیرا افراد مسن‌تر فعالیت‌های خود را از طریق خلاقیت و دیدگاه‌های متنوع جوانان گسترش می‌دهند. برنامه‌های بین نسلی می‌توانند از کارآفرینی جوانان حمایت کرده و میزان موفقیت سرمایه‌گذاری‌های جدید را افزایش دهند.

تماس بین نسلی با تقویت درک و از بین بردن کلیشه‌ها به کاهش سن‌گرایی کمک می‌کند و فرصت‌هایی را برای جوانان ایجاد می‌کند تا مشارکت کرده و تغییر را رهبری کنند.

برنامه‌های بین نسلی در مدارس می‌توانند ارتباط، حل تعارض و همدلی بین گروه‌های سنی مختلف را تقویت کرده و محیط‌های هماهنگ‌تر را ایجاد کنند

مشارکت چندین نسل در فرآیندهای یادگیری می‌تواند توانمندسازی اقتصادی و توسعه پایدار را ارتقا دهد.

به طور خلاصه، توانمندسازی بین نسلی یکپارچگی اجتماعی، نوآوری و توسعه پایدار را نیز ترویج می‌دهد. این رویکرد با ارزش‌گذاری و بهره‌گیری از تجربیات و دیدگاه‌های هر نسل، جوامع قوی‌تر و انعطاف‌پذیرتری ایجاد می‌کند.

توانمندسازی بین نسلی به عنوان یک فرآیند کلیدی در انتقال دانش، مهارت‌ها و منابع از یک نسل به نسل دیگر، نقش بسیار مهمی در توسعه جوامع ایفا می‌کند.