نوروز، جشن آغاز بهار و سال نوی ایرانی، نمادی بی‌همتای تاب‌آوری و مقاومت در برابر گذر زمان و تغییرات است.
نوروز، جشن سال نوی ایرانی، به عنوان یک مراسم باستانی و فرهنگی، نقش عمیقی در تقویت هویت فرهنگی افراد ایفا میکند.

این جشن با آیین سفره هفت سین، خواندن شاهنامه، و برگزاری مراسم چهارشنبه سوری، به ایرانیان امکان میدهد تا با ریشه های تاریخی و اساطیری خود ارتباط برقرار کنند.

این جشن با قدمتی هزاران ساله، از دوران پادشاهی هخامنشی تاکنون، همواره در برابر حوادث تاریخی، تغییر حکومت‌ها و حتی تلاش برخی برای نابودی آن، پابرجا مانده است.

مراسمی چون چیدن سفرهٔ هفت‌سین با نمادهایی چون سبزه (نوروزی)، سیب، و سمنو، یادآور امید به زندگی و رشد در پی سختی‌های زمستان است. این جشن‌ به عنوان یک سنت فرهنگی،نسل به نسل انتقال یافته‌اند.

ژرفا و زیبایی نوروز در تطابق آن با طبیعت و چرخهٔ زندگی نهفته است.

آغاز بهار، پس از سردی و تاریکی زمستان، نمادی از تاب آوری،  پیروزی روشنایی بر تاریکی و امید بر ناامیدی است.

مردم با پاکسازی خانه (خانه‌تکانی)، دور هم جمع شدن و پختن غذاهای سنتی، نشان می‌دهند که چگونه با همراهی و همبستگی، می‌توانند از پس چالش‌ها سربلند بیرون آیند. حتی در دوران‌های سخت تاریخی، نوروز به عنوان فرصتی برای بازگشت به ریشه‌ها و تجدید قوا، جامعه را پیوند زده است.

نوروز نه تنها در ایران، بلکه در بسیاری از کشورهای آسیای میانه و قفقاز نیز جشن گرفته می‌شود و به عنوان میراث فرهنگی ناملموس ثبت یونسکو، به جهانیان معرفی شده است.

این گستره جغرافیایی و تداوم هزاران ساله، گواهی بر توانایی این جشن در تطابق با زمان‌های متفاوت و حفظ هویت فرهنگی در میان پراکندگی و مهاجرت است.

نوروز یادآور این است که هرچند زمستان‌های سخت ممکن است طول بکشد، اما بهار همیشه بازگشته و زندگی را از سر می‌گیرد. این پیام امید، اصل و اساس تاب‌آوری نوروز است که آن را به نمادی جاودانه بدل کرده است.

نوروز نمادی از امید، تجدید حیات و پیروزی نور بر تاریکی است.

جشن نوروز با انتقال دانش بین نسلی در گستره فرهنگ و زبان فارسی، حس تعلق به یک جامعه فرهنگی را در افراد تقویت میکنند.

این امر به ویژه در دوران مهاجرت یا چالشهای فرهنگی، به حفظ هویت فردی و جمعی کمک شایانی مینماید.

نوروز با تأکید بر تجدید حیات طبیعی و معنوی، تأثیر مثبتی بر سلامت روان دارد.
رسیدن بهار و تعادل نور و تاریکی در اعتدال بهاری، بهانهای برای بازآفرینی امید و انگیزهی روانی افراد فراهم میکند.

پاکسازی خانه (خانه تکانی) که پیش از نوروز انجام میشود، نماد رها شدن از بارهای منفی سال گذشته است و به کاهش استرس و اضطراب کمک میکند.
مرکز بر اهداف جدید در سال نو، فرصتی برای بازنگری در زندگی و برنامهریزی آگاهانه ایجاد میکند که به بهبود عزت نفس و کنترل ذهنی منجر میشود.

ارتباطات اجتماعی و دید و بازدید با فامیل و بستگان هم میتواند در طول نوروز نیز به سلامت روان کمک قابل توجهی کند.

دیدارهای خانوادگی، دعوت از دوستان، و رسم عیددیدنی، حس تعلق اجتماعی را تقویت میکند و از تنهایی میکاهد.

این تعاملات گرم و صمیمانه، به ویژه در جوی پر از شادی و ریشه های فرهنگی و از همه مهمتر رسم بخشش و فراموش کردن کدورت های گذشته در این دوره، بار روانی افراد را کاهش داده و به آرامش درونی آنان کمک مینماید.

این جشن با ایجاد تعادل بین یادگارهای گذشته و امیدهای آینده، به افراد یادآوری میکند که فرهنگ، پلی بین هویت شخصی و جمعی است.
احساس غرور و برخورداری از قدمت وهویت فرهنگی که نوروز منتقل میکند، اضطراب ناشی از ناپایداری های  زندگی مدرن را کاهش داده و به انسانها قدرت میدهد تا با اعتماد به نفس بیشتری در جهت رشد شخصی و اجتماعی گام بردارند.

نوروز یک درمانگر روانی و فرهنگی است که نشان میدهد هویت فرهنگی چگونه میتواند به زندگی معنا ببخشد.

 

در توصیف وتعریف تاب آوری ذکر این نکته ضروری است که یادآور شود برخلاف آنچه به خطا متداول گشته است تاب آوری برگشت پذیری نیست.

تاب آوری عبور موفقیت از ناملایمات است.

حفظ تعادل و پایداری و عبور موفقیت آمیز از آشفتگی ها را میتوان تاب آوری نامید.

تاب آوری و شادکامی هم بود یکدیگرند.

شادکامی حق انسان و نتیجه مورد انتظار زیست اجتماعی و روانی باشد که البته میدانیم شادکامی میتواند بمعنای ارزیابی ذهنی فرد از وضعیت زندگی خود لحاظ شود.

نوروز جشن طروات و تعادل است میتوان بر تن واژه ای چون ” تاب آوری ” لباسی فاخر از فرهنگ و آیین ایرانی پوشاند.

اما در باب نوروز که فرصت مجدد بیداری طبیعت است شاید بتوان به عنوان پیشنهاد گفت که نوروز میتواند بهترین روز و نمادی برای تاب آوری در سالنمای ایرانی باشد.

میتوان بر تن واژه ای چون ” تاب آوری ” لباسی فاخر از فرهنگ و آیین ایرانی پوشاند از سردی به سبزی و سر بر آوردن از خاک و رویش مجدد میتواند الهامات ما از جشن نوروز برای بسط مفهوم تاب آوری باشد.

هم از این رو که نوروز حامل این پیام است که سرسبزی و خرمی ، شادمانی و شادکامی پایان تمامی سختی هاست و این در واقع بشارت و سنت الهی است.

نوروز فرصت دوباره پویایی و رویش است نوروز به عیان و نهان نماد تاب آوری است.

صرف نظر از جنبه های طبیعی ، فرهنگی ، عرفانی ، کیهانی و اجتماعی بی مانند این جشن جهان شمول ، خرد سالاری نوروز است که موجب جهان شمول بودن آن است.

درحوزه تمدنی نوروز و گستره جغرافیای این عید بزرگ جهانی ، فرزانه و ادیب و هنرمندی نیست که در ستایش آن سخن نگفته باشد.

ایران وطن نوروز است و نوروز نماد تاب آوری و رویش مجدد کشور عزیزمان ایران فخر حوزه تمدنی این عید جهانگیراست ایران شناسنامه نوروز و هنگامه رویش و چالش است خانه تاب آوری ایران این مناسبت را شاد وباش و تهنیت عرض می نماید.

 

محمدرضا مقدسی مدیر و موسس خانه تاب آوری ایران در ادامه این یادداشت نوروزی آورده است نظر به اینکه ۲۰ مارس هم بعنوان روز جهانی شادکامی انتخاب شده است میتوان یادآور شد که شادکامی حق انسان و نتیجه مورد انتظار زیست اجتماعی و روانی باشد.

البته میدانیم شادکامی میتواند بمعنای ارزیابی ذهنی فرد از وضعیت زندگی خود لحاظ شود و بهرحال تاب آوری و شادکامی هم بود یکدیگرند.

مجمع عمومی سازمان ملل ،با آگاهی از اینکه دستیابی به خوشبختی یک هدف اساسی بشر است.

همچنین با درک نیاز به رویکردی فراگیرتر، عادلانه تر و متعادل برای رشد اقتصادی که موجب توسعه پایدار، ریشه کنی فقر و خوشبختی همه مردم می‌شود، تصمیم می‌گیرد ۲۰ مارس را روز جهانی خوشبختی اعلام کند.

این سازمان از همه کشورهای عضو، سازمان‌های سازمان ملل و سایر سازمان‌های بین‌المللی و منطقه ای، و همچنین جامعه مدنی، از جمله سازمان‌های غیردولتی و افراد دعوت می‌کند تا روز جهانی خوشبختی را به روشی مناسب، از جمله از طریق آموزش و فعالیت‌های آگاهی بخشی به مردم، برگزار کنند.

دکتر محمدرضا مقدسی مدیر و موسس خانه تاب آوری در خاتمه این مطلب آورده است نوروز، جشن رویش دوباره و  آغاز بهار و سال نوی ایرانی، نماد بی‌همتای تاب‌آوری و مقاومت در برابر گذر زمان و تغییرات است.