🔷دکتر رویا عسکری، عضو هیأت علمی گروه فیزیولوژی ورزشی دانشگاه حکیم سبزواری

🔹این روزها بیشتر نفس های عمیق می کشیم، یادمان آمده که ریه های ما گوهری گرانبهاست. این روزها در منزل بیشتر راه می رویم وبه صدای‌ ضربان قلبمان گوش می دهیم، گویی این ریتم زیبا را به سبب روزمرگی از یاد برده بودیم.

🔹کرونا آمد و ما را به یاد تمام وظایف فراموش شده مان انداخت. یادمان آمد چقدر همدیگر را دوست داریم. چقدر عافیت همه برایمان مهم بوده و یادمان آمد که باید از خود شروع کنیم.

🔹توجه به خود، شکر نعمت سلامتی و وظیفه ای که در برابر این نعمت عظیم بر عهده ی ماست. لحظات زندگی برایمان جان گرفت و طراوتی تازه یافت. دانستیم ” دقایق”غنیمت بزرگی هستند و تلاش برای حفظ سلامتی، شکری است بر این نعمت.

🔹 به پا خاستیم و آن کردیم که باید، تا قلبمان ضربان بیشتری را تجربه کند. به برنامه های ورزشی از یاد رفته، سری زدیم و کیسه های هوایی خفته مان را بیدار کردیم! با تکرار ۱،۲،۳ و ۴ استعدادهای نهفته جسمانی ما نیز بیدار شد.

🔹کرونا به یادمان آورد به دوراز هیاهوی کار و درس و سایر معرکه های اجتماعی، به شکرانه ی تندرستی تمرین کنیم. دویدیم، پریدیم و نفس های عمیق کشیدیم. حظ آن به دلمان نشست. خندیدیم و بدون هراس از کرونا سلول های ایمنی ما هم جانی تازه گرفتند.

🔹شاید کرونا آمد که بگوید فرهنگ”ورزش در خانه” باید زنده شود. یادمان آمد تا در خانه ها میل و کباده بود، تندرستی و پهلوانی هم بود. یادمان آمد که سهم فعالیت های جسمانی، سهمی زنده در لحظات جاری زندگیست.

🔹پدر و مادر فرهیخته، خواهر و برادر ارجمند در قرنطینه، بیایید سهم فعالیت را زنده کنیم و نفس بکشیم و استقامت قلبی عروقی خود را باز ستانیم از لختی لحظات و ضعف قدرت و استقامت را با گذر عمر به تعویق اندازیم.

🔹 نقش حفظ ترکیب بدنی مطلوب را در تمامی جنبه های زندگی درک کنیم و در طلب آن بکوشیم و بیایید تا جای غصب شده ی فعالیت جسمانی را باز پس بگیریم! و زندگی را در امتزاج با تمرینات ورزشی، موثرتر، شیرین تر، طولانی تر و البته با کیفیت بهتر “زندگی” کنیم.
ان شاءالله.